هفت صبح: خیلی ها از رسیدن فصل یک رنگ خوشحال می شوند و شال و کلاه می کنند و می روند به تپه های سپید پوش، این پرونده برای کسانی نوشته شده که فکر می کنند پیست اسکی فقط برای پولدارهاست.
خیلی ها تصور می کنند وقتی تقویم ورق می خورد و به فصل زمستان می رسد و هوا رفته رفته رو به سرما می رود، دیگر کلا باید بساط تفریح و گردش و طبیعت گردی را جمع کرد و کنج خانه کنار شومینه نشست و از گرما لذت برد. در حالی که این باور دیگر سال هاست که جایی ندارد چون نه دیگر مانند گذشته ها خبری از برف، کولاک و راهبندان است و نه دیگر خبری از محرومیت های زمستانی است.
این روزها پیست ها و محل های متعددی اطراف آن راه اندازی شده است که فرصت مناسبی برای استفاده از تفریحات زمستانی را فراهم می کند. برف بازی که برای خیلی ها یک تفریح لذتبخش است، اسکی، پیاده روی برفی، سرخوردن با تیوب و … از جمله تفریحاتی است که شاید خیلی ها با فاصله کمتر از نیم ساعت بتوانند از آن لذت بببرند. هر چند بسیاری معتقدند که تفریحات زمستانی هزینه بر و مشکل است اما دست اندرکاران نظر دیگری دارند. نظری که نه تنها این تفریحات را مشکل نشان نمی دهد که حتی بسیاری را به سمت آن تشویق می کند.
پیست آبعلی، شمشک، دیزین و توچال از جمله پیست های رسمی هستند که تهرانی ها می توانند برای گذران اوقات زمستانی خود به آنها مراجعه کنند اما در این میان پیست توچال به دلیل نزدیکی به مرکز شهر طرفداران بیشتری را همه ساله به سوی خود جلب می کند. این پرونده یک راهنمای کوچک برای کسانی است که از آمدن زمستان و برف خوشحال می شوند و می خواهند به سرزمین روزهای برفی سفر کنند.
توجه توجه!